Kar...
Kar dı yağan gönlüme
Bakınca pencereden
Bembeyaz bir örtü
Kaplamış dört bir yanı
Dolanıyor sokakta
Üstü yırtık
Yapayalnız
Bir adam…
Kuşlar şaşkın bakıyor
Saklanmış karıncalar
Kar misali kaplamış
Yüreğimde coşkuyu
Donmuş sanki duygular
Sus olmuş karla diller
Kimileri sevinçle
Kar topu oynamakta
Kimi de sarılmış yalnızlığa
Titreyip ağlamakta
Beyaz kardan örtüyü
Kaldırdım kenarından
Çıktı birden ortaya
Acılara sarılı
Yoksulluk ve yalnızlıklar
Kardı yağan gönlüme
Bakınca pencereden
Bembeyaz bir örtü
Kaplamış dört bir yanı...
Asi Karikatürist
Necva KıyakKayıt Tarihi : 22.1.2012 08:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir yanı var ki; 'beyaz duyguları' coşturan... Sere serpeliği tahrik eden, çağıran... Kristal kanatlara uyum sağlayıp, 'uçma hissi' uyandıran... İşte en güzel yanı, karın...
Şiirde 'iç içe geçmiş' bu duygular... Olması gereken gibi... Tebrikler, teşekkürler Necva Hanım...
TÜM YORUMLAR (12)