Kar Şiiri - İbrahim Erol

Sırtüstü karlara bırakıyorum bedenimi Görüş sahamda yalnız gökyüzü Hani şu asla birbirine benzemeyen kar tanelerinden ötürü görünmeyen Arka fonda sessizliğin kahreden sesi Bu ne çıldırtan denge Yaprak döker bir yanım Bir yanım bahar bahçe… Görmek için kapatıyorum gözlerimi Şimdi görmenin yolu bu Altımda kar Üstümde kar Bedenimi alevden fena yakar Acıdan beslenmek gerek Ve lakin bendeniz bahtiyar Zamanı da mekanı da unutmak istiyorum Derin bir uykuda Uyanınca her şey pirüpak olsun Kar pesimistliğime çare, cilalıyor gözlerimi Yuvalarından çıkarmak onları Sonra temizleyip takmak tekrar yerine Sanırım en iyisi bu Nasıl da özlemişim sükuneti, huzuru Ne jandarma Ne polis, Ne hökümet Ne de maliyeci korkusu Hepsi, ama hepsi bu Bir yanım mavi yosun dalgalanır sularda Öte yanım solo vaziyette raks eden kar Şairliğim nüksetti yine, şair müsvetteliğim, affola. İbrahim Erol 14 Aralık 2010