KAR
Kıvrılarak, oynaşarak
yağan kar…
Ak damlalarla karaya
düşen kar…
Seyrettikçe ısıtan,
dokununca soğutan
kar…
Başı belirsiz-berrak,
sonu toprak olan
kar…
Bazen aheste,
bazen acele,
köpük-köpük gelen
kar…
Gökyüzünden;
Özgürce, yörüngesiz
Hem dertsiz, hem neş’esiz
Dili sessiz, kimsesiz
Kristal parlaklıkla,
İhtişamlı tutumla,
yeryüzüne varan
kar…
Dünyamızın kirini
paklığı ile örten
kar…
Kuruyan tabiatı
saflığıyla saran
kar…
Mümtaz Sami ÖZOK
(Denizli, 17Aralık 2003)
-Zirve Beyazı/Uyanan Şiirlerim- kitabımdan
Kayıt Tarihi : 11.12.2010 16:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yine böyle kar yağdığı bir gündü. Avukat ofisimde, Adliye ki duruşmalarıma gitmek için hazırlanıyordum. Kar; lapa-lapa denen cinsten öylesine güzel, öylesine hoş ve öylesine etkiliyeci yağıyordu ki, bu şiirin yazılmasına ilham oldu. Şiiri yazdım ve Adliyeye gittim. İşte o şiir...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!