Kar Şiiri - Ufuk Nazım

Kar altında,
Bembeyaz bir;
Kar tanesi gibiydim.
Kara karışıp,
Büyük bir çığ olacağım sanırdım.
Öyle büyüyüp gidecektim.
Bembeyaz olurdu;
Ardahan da kar yağınca.
Sanırdım ki bütün dünyada;
Kar yağıyor.
Memur un tayin hüznüyle,
Yollara dökerek hasretimizi;
Yol almaya başladık yalnızlığa.
Digor dan Karasuya giderken;
Birden bire,
Yükselirdi dünya.
Bende boy atarım sanırdım.
Sonradan öğrendim;
O bir dağmış,
Adı Ağrıymış.
O günden sonra;
Hep o dağı özledim.
O dağ gibi insanlar gördüm;
Heybetlerinden;
Dağların gözükmediği insanlar.
Artık Ağrı Dağının;
Yamaçlarından indim.
Büyük fikirlerin;
Yamaçlarına tırmanıyorum
Bembeyaz bir kar tanesiyken;
Eridim.
Denizime doğru akıyorum..