Kar Şiiri - Aysel Çoban

Kar tanesi, sanki doğanın incisi
Gökyüzü hüzünlenince,
Kusuyor tüm azametini.
O yumuşak soğuğun uçuşu,
Ve şekilli beyazın,
Yer yüzünde birer birer eriyişi.
Gök kubbe bir kalbur sanki
Elendikçe serpilir gideceği yerlere
O an soğuk
ve yaramaz bir çocuk gibidir..
Gece ve gündüz fark etmez onun için,
Katmer katmer birleşince
Parlak yorgan oluştuğunda
Işığın kırılmasıyla çiçek demetidir sanki
Beyaz gelinlik giymiş,
bir kızdır artık o an yeryüzü