Kar 2 Şiiri - Mehmet Özdemir 4

Karlı Bir İstanbul da
Son Kez Tutmuş tun Ellerimden
Bitmesini İstemediğim Yollar sığdırmıştık.anıları....
Yazarsın Demiştin Bana Demiştin Bende Hep Yazdım Sana
Ağlıyordum...
Sen Görmeyesin Diye Tuttum Göz Yaşlarımı
Elli Mİ Tuttun Sıkıca
Anılıyordum
Bu Ayrılığa Dayanamıyor Kalbim
Öğrendim Sayende Çiçeklerin İsimlerini Unutma Dedin
Kelebekleri Kuruttum Kitapların Arasında
Sık Sık Fotoğraf Çek Yolla Bana
Kitaplarım Sana Emanet İncitme Kimseyi Kin Tutma Kalbinde
Yol Bitti Zaman Geldi Gidiyorsun Artık
Gittin!
Sokakta Gördüklerimi Sen Sandım Bir Zaman
Kin Tutmadı Kalbim Söz Vermiştim Bak Sana
Çiçeklerin İsimlerini Öğrendim Yenilerini Ekledim Haneme
En Çok Akşam Sefasını Sevdim Ben
Seni Beklerken Çok Şey Öğrendim
Yolunu Bekledim Gözlerine Hasretim
Yoluna Kurban Oldum Sevdiğim İlk Adam
Nasılsa bulacaktır seni diye her görüşümde aynı güçle seslendim;

Uçaklar Selam Söyleyin Sevdiğime

Kötü Bir Rüya İle Başladım Ben Bugüne
Nasıl Özledim Ben Seni
Kar Yağıyor Şimdi ayrılığa Üç Ay

Kitaplarının Bende Kelebekler Gibi Kar Tanesi
O Yolda Yürü İken Unutmadım Verdiğim Sözleri
Selamı Aldım Bir Tanem
Kin Büyütmedim Kalbimde
Bir Tanecik Sevdiğinde
Senin Hala Sevdiğinim
Kar
Selam Söyle Sevdiğime.....