Kar Şiiri - Mehmet Hanifi Aliosmanoğlu

Bir kuşun telekleri gibi kar taneleri,
Tanrının melekleri gibi kar taneleri.
Ağır ağır iner de,düşmez sanki durur o,
Küçük titreyişlerle,üşütür dondurur o.
Çocuklukta duyduğum,bir destanı anlatır,
Götürür ta mazime bana beni anlatır.
Mest ederek ruhumu bir ninni nağmesiyle,
Uykuya davet eder,huzur veren sesiyle.
Ne var daha füsunkar,bembeyaz bir geceden,
Bin bir hayal doğurur,beynimde düşünceden
Düşen her kar tanesi,tanrıya yalvarıştır
Kar tanesindeki sır,sonsuzluğa varıştır.
Bir ruhun güzelliği,onun beyazlığında,
Vardıkça uzaklaşan,sonun beyazlığında
Her yer bembeyaz bir kar,her yer bembeyaz bir nur,
Sonsuz beyazlıklarda,ruhlar ki huzur bulur.
Sevmeyi bilmeyene sevda ne öğretir de,
Öğrenmek isteyene bahtiyarlık verir de
Mutluluk duyar gönlüm,kar olup ta yağmaktan
Ölüm gibi korkarım sevgisiz yaşamaktan
Yağdıkça sakinleşen bir karın erdeminde
Sakinleştikçe gülen,hayatın her deminde
Bin bir hayale salar,beni kar taneleri,
Yeni hayal getirir,yeni kar taneleri
Kar olur da su gibi,geceler günler döner
Gönül korkusu bu ki,ufkumda hayal söner.
İpek kanatlarıyla semada uçuşan kar
Kendinden can vermeye sevinerek koşan kar