Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Şehirlerde zelzele,bende ağır enkaz var
Tahrip olmuş her yanım,hücrelerde yaram var
Çaresiz uzanır el,bekleme tutan mı var?
Herkese beyaz yağar benimde siyahım kar.
herkese beyaz yağar kar benim siyahım kar
tebriklerrr
Degerli kardeşimi ziyaret makasadıyla şiirinizi tekrar okuma zevkıne eriştim. gönlünü kutlarım sevgiler....
Yazan kalemi yazdıran güzel yüreği
candan kutluyorum. 36 YIL ÖNCE
VAN'DA 1YIL kalmıştım karları iyi bilirim.
Eşim Kara Yolları Bölge Müdürüydü, Van'da
vefat etti.. SEVGİLERİMLE
inci GERMENLİLER
sevgili hemşehrim seni bu güzel ve kaliteli dizelerinden dolayı kutluyorum...çok etkilendiğimi ve adınıza-adımıza sevindiğimi dile getirmek istiyorum....selam ve sevgi ile........
Muhterem İnsan, Yüreginizi içtenlikle kutlarım, Güzel bir şiir okudum, Zevk aldım sağolun. Herşey sizin ve sediklerinizin gönlünce olsun, Sevgi ve Saygılar...'
Karla kaplı dağ olmuş,bağrımda buzullar var
Kaç mevsimdir güneşsiz,üşürüm titreme var
Küflenmiş artık dibi,kokuşmuş kirlenme var
Hep yağar erimez kar,üst üste yığın yapar
Ara sıra doğsa da,sarmadan güneş kaçar
Gün batımı kızıllık karışır,ayaz basar
Ömür saçaklarıma buzdan kitleler sarkar
Mevsimlerim çalınmış,benliğim kışta yaşar
Fırtınaların yönü hep bana doğru eser
Selin en taşkın hali,gelir üstümden akar
Yürek nadaslı kaç yıl,konmaz kuşlarda kaçar
Ağaçlarımda çıplak,vakitsiz yaprak açar
Şehirlerde zelzele,bende ağır enkaz var
Tahrip olmuş her yanım,hücrelerde yaram var
Çaresiz uzanır el,bekleme tutan mı var?
Herkese beyaz yağar benimde siyahım kar.
yüregine saglık hocam dilerim karlar eriri baharınız gelir saygıalırmla yıldırım şimşek
Sevgili Kardeşim, Güzel bir şiir olmuş begenerek okudum. Gönlünüzden ilham eksik olmasın, Her şey sizin ve sediklerinizin gönlünce olsun. Sevgi ve saygılar. Oktay Çöteli-Elazığ
Şehirlerde zelzele,bende ağır enkaz var
Tahrip olmuş her yanım,hücrelerde yaram var
Çaresiz uzanır el,bekleme tutan mı var?
Herkese beyaz yağar benimde siyahım kar.
Hüzün dolu bir şiir okudum.Nedense ben hüznü seviyorum. Tebrikler.
Bağrındaki buzulları eriten yürekteki sevgidir.
çok güzel dizeler okudum sevgili Salih'ten...
En çok da final etkiledi beni.
Şairi TAM PUA'la kutluyorum.
Selam ve sevgiler...
Nafi Çelik
Karla kaplı dağ olmuş,bağrımda buzullar var
Kaç mevsimdir güneşsiz,üşürüm titreme var
Küflenmiş artık dibi,kokuşmuş kirlenme var
Hep yağar erimez kar,üst üste yığın yapar
Ara sıra doğsa da,sarmadan güneş kaçar
Gün batımı kızıllık karışır,ayaz basar
Ömür saçaklarıma buzdan kitleler sarkar
Mevsimlerim çalınmış,benliğim kışta yaşar
Fırtınaların yönü hep bana doğru eser
Selin en taşkın hali,gelir üstümden akar
Yürek nadaslı kaç yıl,konmaz kuşlarda kaçar
Ağaçlarımda çıplak,vakitsiz yaprak açar
Şehirlerde zelzele,bende ağır enkaz var
Tahrip olmuş her yanım,hücrelerde yaram var
Çaresiz uzanır el,bekleme tutan mı var?
Herkese beyaz yağar benimde siyahım kar.
yüregin saglık saygıalrımla yıldırım şimşek
Bu şiir ile ilgili 30 tane yorum bulunmakta