Kapya Şiiri - Yavuzcan Pınar

İki mezar taşı,
Ait olmuş birbirine.
İnsanların bedenlerden istedikleri ne?
İnsan rezil bir şey,
Doğası gereği.

İki yitik mezar taşı,
İki kusursuz heykel yerine.
İnsanların sevgiden istedikleri ne?
Sevgi orada sessizce,
Yatağında bir yerde.
Her gün anlatmadı mı sana?

Benim sevgim tehlikeli
Benim sevgim korkutucu
Benim sevgim yorucu
Diye

Benim sevgim aynı zamanda,
Bir kar tanesi inceliğinde
Erir dururdu yüzüne.
Görmedin mi?
Ben baktım
Duymadın mı?
Ben bağırdım.
İnsan rezil bir şey.
Bir şeyleri kaybedince.
Bir şeylerden canı yanınca insan.
İnsan rezil bir şey.
Sevgisi kadar rezil.

İki yitik kapya biber.
Birbirinin ölümünden acı duymayacak şekilde.
Yitip gitmiş, çoktan toplanmış masaları.
Al tut bu hissi.
Gün gelir aklına sorarsın.