Kapusuz Han Masalı Şiiri - Perinur Olgun

Eskilerde çok çok eskilerde bir han varmış sevilen. Halkı onu o halkını seviyormuş bir seviyormuş.
Bayramlarda seyranlarda koca koca alanlara bir sofra donatırmış ki çadır çadır. Yemekler gelirmiş tepsi tepsi.
Halkı onu seviyormuş onun halkını sevdiği kadar.

Bir sarayı varmış; halkı her an gelsin derdini anlatsın diye sarayına kapı koydurmamış. Dileği isteği olan hemen hanın karşısına buyur edilirmiş.
Ondan kendisine Kapusuz Han adı takılmış.
Bu Kapusuz Hanın kendi gibi sevilen bir eşi varmış karagözlü ipek gibi bir güzel.
Mutlulukla yıllar yıllar geçmiş.
Bu birbirini seven çiftin birçok çocuğu olmuş mutluluk sesleriyle çocuklarını büyütmüş Kapusuz Han ve güzel gözlü eşi.
Hepsinin ellerine birer beylik vermiş bölüştürmüş.
Çocuklarının içinden en akıllısı en beceriklisi üçüncü doğan çocuğuymuş. Kara yağız bir delikanlıymış. Uzun boyluymuş selvi kadar, gönlü de genişmiş boyu kadar. Üçüncü oğlunun elinden her iş gelirmiş, güçlü kuvvetliymiş, babası gibi hoş sohbet. Savaşta hep o kazanırmış.

Savaşçıymış, kahraman olduğu kadar ince ruhluymuş; sözcükler dilinde şakır şiir olurmuş. Bülbüller aşka gelir gül bahçesinde sabahtan akşama akşamdan sabaha kadar şakırmış onun aşkına.
Babasının izinden gitmiş o da. Kazandığını halkıyla bölüşmüş kazancını da üzüntüsünü de.
Üzüntü dedik de bu sultanın bir üzüntüsü varmış.
Şimdi bu sultana bir ad verelim ne diyelim ona Kapusuzoğlu diyelim. Onun da sarayının bir odasının bile kapısı yokmuş. O da babasının oğluymuş adına şanına yaraşır bir sultanmış Kapusuzoğlu Han. Bu han yaşı ermiş boyu yetmiş ama gönlüne bir kız yerleşememiş.
Günlerden bir gün bahçesinde dolaşırken karşısında bir ışık belirmiş; ışık parlamış önce sonra yavaş yavaş sönmüş ortaya pırıl pırıl bir peri kızı çıkmış. Ama nasıl bir peri kızı.

Sarı saçları yeşil gözleriyle pırıl pırılmış.
Bizim Kapusuzoğlu “Necisin sen? Kimsin Peri Kızı? ” demiş.
Susmuş Peri kızı.

“Söyle” demiş han. “Nerden geldin böyle ışık saçarak? Gönlüme de girdin ateş yakarak.”
Geçmiş karşısına söylemeye başlamış. Bahçeden bir gül koparmış uzatmış peri kızına.
Peri kızı uzatmış narin elini, almış kırmızı gülü, birden susan diller söylemeye başlamış.

Kapusuzoğlu:
Bekle tomurcuklar ağsın
Dallanma kurban olduğum
Gözüm gözüne bir değsin
Allanma kurban olduğum.

Peri Kızı:
Çiçekler açtı tomurcuk
Dallandım kurban olduğum
Sanki kanatlı uğurcuk
Allandım kurban olduğum

Kapusuzoğlu:
Bu ne hüzün bu ne keder
Bana yazsın seni kader
Dikkat eyle aklım gider
Sallanma kurban olduğum.

Peri Kızı:
Beyaz badana evimiz
Asmalı konak yerimiz
Gideriz diye ikimiz
Sallandım kurban olduğum.

Kapusuzoğlu:
Burcu burcu bir gül gibi
Boyun ince sümbül gibi
Şakımadan bülbül gibi
Dillenme kurban olduğum.

Peri Kızı:
Kış gelsin aramam yazı
Çok yoksa bulamam azı
Aklıma geldin de bazı
Dillendim kurban olduğum.

Kapusuzoğlu:
Şu kara kış savuşmadan
Gülle bülbül kavuşmadan
Boy boya bir sarışmadan
Dellenme kurban olduğum.

Peri Kızı:
Bu ömür seninle bitsin
Olmazsan her şey yitsin
Gözüm görmez olsun gitsin
Delledim kurban olduğum

Kapusuzoğlu:
Dallar çiçeğe durmadan
Arı çiçeğe varmadan
Petek kovanı sarmadan
Ballanma kurban olduğum.

Peri Kızı:
Güllerde adını andım
Leyla’nın eşi olandım
Petek misali dolandım
Ballandım kurban olduğum.

Masalın sonu mu? Masalın sonu ikinci şiirde devam edecek.

Masal uyar mı bilmem ama masaldaki şiir Sayın Hocam Ertuğrul Kapusuzoğlu Hocamın. Engin hoşgörüsüne sığınarak masallaştı bizim peri kızıyla birlikte söyleşmişler benim de haberim yokken.
Elçiye zeval olmazmış benden eklemesi.

27 Haziran 2009