Kaptanlar Ve Tayfalar Şiiri - Mehmet Hameş

kristal kirpiklerinden damlayan su
süt buğulu yüzündeydi saf çocuğun
hayatına dadanan harami karartısı
tortulaşırdı bilgisiz zamanın dibinde

göğün lekesinde kayarken yıldızı
ıssız yamyamlar dikilirdi gecesine
yeryüzünde çizik ellerle gezerken
avucunda ince ince çoğalırdı ter

şer kıyısında dolaşırdı avcı
arkadaşını hançerleyen metalik el
gel gel ederdi su alan sandala
yoldaşına yolu zehreden sızı

kapılar kırıldı deniz terledi
evlerin bacası söndü varoşlarda
göletlere demirlendi kaptanlar
tayfalar kulaç attı pusulasızlıkta

yeni çağda da çağırır elbet deniz, yağmuru
uykusu gündüz korsan karanlığında