Kaptanın hüznü Şiiri - Adem Kaptan

Yine yalnızım köprü üstünde,
Hepten coşuyor yüreğim.
Bir şeyler değişiyor hayatımda
Anlayamadığım, bilemediğim.

Günüm karanlık, gecem karanlık,
Güneş saklanmış, bulutların ardında.
Yıldızlar da, ay da hep karanlık.
Gönlümse nedendir bilmiyorum,
Hem huzursuz, hem de yorgun.
Nedendir bilemiyorum ama.
Galiba hayat bana biraz dargın.

Gözlerim sulanıyor bakıyorum,
Ufuklara, karalara ve semalara.
Kurşuni bulutlara dalıyorum,
Sesleniyorum gökteki martılara.

Eskisi gibi mutluluk vermiyor,
Ne martılar nede başka limanlar.
Sonsuzluğa duyduğum özlem,
Her gün biraz daha artıyor.
Elin yurdunda elimi tutan,
Teselli veren olmuyor.

Kavuşmak istiyorum,
Bir an önce bekleyenime.
O zaman belki bitecektir,
İçimdeki özlem ve hasretler.
Ne acılar ne ayrılıklar yaşattı,
Bana şu acımasız zalim kader.

Bu gün rüzgâr da bir başka,
Deniz ise bir başka azgın.
Bazen düşünüyorum da;
Galiba felek bana hep kızgın….