Kar yağdı kar
Kirpiklerime düştü her tanesi
Kucağında taşıdığı her kedi
Gün geldi kesti nefesimi
Kapısını açtığım bu kafesi
Yok etti bir bilinmezlik darbesi
Yarın alacağım nefesi
Tatlı olacak yalnız yemesi
Sonunda doğduğunda güneş
Saçlarım ağarmış
Omuzlarım kaslanmış
Gözlerim keskinleşmiş
Yüreğim körelmiş
Sıradan bir insan olacağım
Yine ölecek sevdiklerim
Yine sevilmeyeceğim belki
Fakat atmayacağım artık
Kıyıma vuran her dalgaya
Umutla dövülmüş o demiri
Kayıt Tarihi : 17.12.2020 00:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hammallık zor iş bilirim..
İmkansızı yürekte taşımak hep en zor zanaattir. Çok yorar. Bir de üstüne bilinmezlik yüklenmiş se, girdaba çeker durur.
Tecrübe böyle böyle kazanılıyor malesef..
Umutla dövülmüş demiri atmamayı, düşük omuzlar, ağaran saçlar ve buruk ama inadına gülümseme yükleyerek öğretiyor hayat...
Ellerinize yüreğinize sağlık
Tebrikler şair
TÜM YORUMLAR (1)