Kaptan Şiiri - Talat Semiz 2

Bu sahilleri
Kumsalları, bu koyları bilirim kaptan.
Çocukluğum, gençliğim bu yerlerde geçti…
Sen tanıyorsun beni.
Tut teknenin dümenini…
Bilmediğim uzak denizlere götür.
Acı acı siren çal, elveda dercesine
Götür beni kaptan, geziye çıkmışım
Dünyayı gezercesine…

Yıldızların altında,
Gece karanlığı ve sessiz sular…
Ben kendimden kaçıyorum kaptan!
Düşlerim, neden kaçtıkça kovalar?
Bilmediğim uzak denizlerin,
Alabildiğine yabancısıyım ben…
Sevdalıyım üstelik…
Vefasız kadın anlamaz,
Acılarla kıvranan,
Kalbimden…

Yalnızlığım denizin dalgalarınca
Çalkalanır durur…
Sevmek başka şey, yalnızlık başka şey
İçim yanar kavrulur…
Ağır ağır, eflatun, pembe bir şafak söker.
Bildiğim yerlerden uzak, gök ve deniz,
İşte tam burası kaptan…
Huzur duyacağım yer,
Ölüm kadar sessiz…

Mavilerin içinde, desem ki,
“Terk edildim, sonsuza kadar yalnızım…”
İnanmıyorum kaptan, inanmıyorum…
Ne kaderim bu benim,
Ve ne de alın yazım…