Kaptan Şiiri - Özlem Erden

bir adam giderdi hayal meyal yorgun göz kapaklarımın arasından
gelişi uykularıma yenik düşerdi ya gidişi uykularımı bölüp geçerdi
kaygılıygı gözleri ya da gözlerimin o an ki buğulu hali aldatıyordu beni
sessizce atılan adımlar arasında yavaşça kapatıyordu tüm aralıkları kirpiklerim
hiç açılmayacakmış gibi hisli ve nemli
bir adam giderdi sorguz sualsiz sonsuzluklara
o uçsuz bucaksız ummanlara
bütün sorular içimde içiçe geçmiş bir kelepçe yüreğimin hapsinde
her güne başladığımda o isim dolardı kulağımdan iliklerime
her dilde söylenirdi kaptan yine uzaklarda, kaptan burda kaptan şurda...diye
KAPTAN! ! !
nerde?
sıcak yatağından başucundan kolları arasına kenetlenmiş yastığından ayrılan kaptan,
sokak lambalarına gözlerini yumup, fenerlere aldanan kaptan
trafikte ışıkları beklerken sinirden küplere binip, sularda zaman aşımına uğrayan kaptan,
soluksuz bir yürüyüşe çıkıp, döndüğünde adım atmak için sopalara seslenen kaptan,
o çatının kapısından baba olarak çıkıp, el olarak dönen kaptan;
nerde?
nerelere gitmekte?
kulaklarımdaki o efsane kaptan neden dünyanın hızına ayak uydurmak istercesine uzaklaşmakta?
kaptan;
küçüktüm kapıdan çıktığında
seslenemeyecek kadar yorgundum
küçük bedenim uykusuzluğa hükmedemeyecek güçsüzlükteydi
ben çocuktum sen ise baba,
ben uyudum, sen ise kayboldun
ben büyüdüm, efsaneme özlem duyan bir baba oldum
sen ise koca bir KAPTAN!
....
yüreğim, dilim, en çok da gözlerim hep yollardaydı
herkes karaya bağlar, bense sulara
defalarca seni bulur, seyre dalardım
her halini görür görür kah gülerdim kah ağlardım
ta ki küçücük bir dalga seni darmadağın edene kadar
sonra anlardım
ben sevendim sense giden
ben kalandım sen ise koca bir KAPTAN...
gönlümden geçen yolda koca bir yalandık...
...
sancılarımın arttığı anda gözlerimin önündeydin
tüm gücümle karşı koyuyordum ağrılarıma
dayan diyorlardı dayanıyordum
sen olacaktın, sen benim içimden kopan bir umman olacaktın
dayanmalıydım
seni gördüm; içimden kopmuştun ya iliklerime kadar yandım
benimdin;
an geldi anne dedin,ben geldim dedin
hep benimdin; küçücüktün; daha o an büyümenden korktum
an geldi anne dedin, ben büyüdüm dedin
ve bir gün geldi anne dedin ben gidiyorum dedin
gittin
bir gün geldi
uzağımdasın, ama hep benimsin, tıpkı ilk günkü gibi, hep sen giderdin, şimdi sıra bende, gidiyorum ilki gibi sarılamadan,
işte şimdi anladım ben annendim sen ise herkesçe koca bir KAPTAN!

bütün yüreklere kapı deliğinden, uyku aralarından gelen KAPTAN, peki sen nerdesin?
herkesçe KAPTAN peki KAPTAN sence kimsin?