Kaptan Kazanova Şiiri - Özlem Saba

bir gece
susmaya gelmiştim sana

–lal olmaya–

beyaz gerdanlı
fahişe bir gecenin koynunda
ne güzel dalmıştık sulara...

altımızda atlastan yataklar
üstümüzde soluksuz gece,

–ne güzel de sermiştin gözlerini üzerime...

indikçe derinlere
vurgun yemiştik ikimizde...

bir kadeh kırmızı şarabın bozduğu sessizligimizde
ağzını açmış bir begonvillin dudağından
seni içiyordum hiç bitmeyen bir iştahla...

sen, tıpkı sahici bir kaptanmışsın gibi
gülümsüyordun bana...

iç geçirirken başka limanlarda
koynuna alacağın aşklarına,
ben, kalbimi bir pusula gibi boynuma asıp
rastgele çekip gitmek istiyordum...

bir kaptanı sevmenin
ne büyük bir ısdırap olduğunu
sanki, ilk defa ben keşfetmiştim...