Kaprisin Öldürür Şiiri - Mehmet Nacar

Gözleri bulutlu dertli başını,
Vefalı göğsüme koyarak sevdim.
Pençesi mızraklı puhu kuşunu,
Gönlümün bülbülü diyerek sevdim.

Büyülü rehberim, aşka göçünde,
Ömrümün romanı harfin üçünde,
Dünyayı dolduran Leylâ içinde,
Nazını Leylâ’mdan sayarak sevdim.

Çile kazanında hayatın demde,
Belli ki, çok çektin, fâni âlemde.
Gönlüme adını yazan kalemde,
Harflerin sesini duyarak sevdim.

Kaprisin öldürür, bir başka köle,
Bulup salamazsın, Mecnun’la çöle.
Yüreğim yunustur, gözlerin file,
Tutulup canıma kıyarak sevdim.

İçimde Ercüment Banu’nun kabri,
Ruhumda Hazreti Eyyüp’ün sabrı.
Kalbimde gözünü sevmenin kibri,
Hasreti hüznüme yayarak sevdim.

Dikenli tacımdır, sevdan başımda,
Nemrut’un ateşi sabır taşımda.
Geceler boyunca süren düşümde,
Her sabah uykudan ayarak sevdim.