Kaportacı Şiiri - Salih Erdem

Yediğim darbelerin haddi yok, hesabı yok
Ne ben sana diyeyim ne sen sor kaportacı
Al çekici eline vur, gövdemi şekle sok
Gidilecek daha çok yolum var kaportacı.

Kimi usta şofördü, kimi cahildi, kördü
Kimi ihtimam etti, kimi duvara sürdü
Bilirsin bu emektar ömrünce neler gördü
Kimi bana yâr oldu kimi yar kaportacı.

Nerede kaygısızca gezdiğim o zamanlar
Nerede taşıtına kurban olan kaptanlar
Nerede sağduyulu, ferasetli insanlar
Sahi nerede kaldı o diyar kaportacı?

Ne bir ehliyeti var ne de bir meziyeti
Takla attırır düzde zamanenin gafleti
Gâvur olsa etmezdi bana bu eziyeti
Şasim çatlak, far kırık, rot bizar kaportacı!

Söz anlatma cahile, kelam etme gafile
Cümleler değerini bilmiyorsa nafile
Sürdüler mi gidersin ölüme bile bile
Âlemde kral olsan kaç yazar kaportacı.

İşte böyle hayatta katlandım her cefaya
Hatalarında her an geldim kafa kafaya
Parçalandım velâkin pert düşmedin sayfaya
Ayağa sen kaldırdın vefakâr kaportacı.

Sevda yağmurlarında sırılsıklam ıslandım
Yıllarca umut ettim inadında paslandım
Acıyla çarpıldıkça ocağına yaslandım
Ruhum kadim örsünde bahtiyar kaportacı.

Haklı mıyım, haksız mı çıkar beni tartıya
Sür boya sökücüyü foyam çıksın ortaya
Özüm ahdi unutup başlarsa abartıya
Aynam gurur yaparsa çek kopar kaportacı.

Çürüklerimi kestin, kusurumu kapattın
Taban tavan koptukça ustaca punta attın
Çatlayan bilincimi ellerinle kaynattın
Olmasaydın olurdum ihtiyar, kaportacı.

Eyvallah firen zayıf, motor bazen tekliyor
Rampalar, uçurumlar yüreğimi yokluyor
De ki bizi ilerde güzel günler bekliyor
Bozulan ön düzene ver ayar kaportacı.

19.12.2021
Salih ERDEM