Çevrede gezinen ufacık kaplumbağaydım zamanında
Korktuğumu anladığımda kafamı gömerdim kabuğuma
Uzaklaştım severken insanları hatta bazen ağladım da
Kaçabildiği kadar kaçan kaplumbağaydım zamanında
Kendi kendime konuşurken gülerdim olmadık yerlerde
Yürürdüm sahne arkadaşım yarı akşam gecelerle
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,



İnsan kabuğunu kırıp atmalı.. Korkmadan, utanmadan yaşanılacak bir hayat için...
Ve her şeyden önce , sevmeye kendimizden başlamalıyız.Güzel tespit..
Yüreğinize sağlık..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta