Çevrede gezinen ufacık kaplumbağaydım zamanında
Korktuğumu anladığımda kafamı gömerdim kabuğuma
Uzaklaştım severken insanları hatta bazen ağladım da
Kaçabildiği kadar kaçan kaplumbağaydım zamanında
Kendi kendime konuşurken gülerdim olmadık yerlerde
Yürürdüm sahne arkadaşım yarı akşam gecelerle
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
İnsan kabuğunu kırıp atmalı.. Korkmadan, utanmadan yaşanılacak bir hayat için...
Ve her şeyden önce , sevmeye kendimizden başlamalıyız.Güzel tespit..
Yüreğinize sağlık..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta