Gün gelince insana, kendi olmak yetmez. Ve başlar hatalar silsilesi, bir biri andınca çığ gibi. Kendi olduğu halde, kendini bulmak için çıktığı yolda bırakır aslın da tüm benliğini. İnsan özünü, evini kendi sırtında taşır kaplumbağa misali. Ve değerli sandığı değersizlikler uğrana, yok sayar hakir kılıp kendini. İdamı kaçınılmaz olur ruhun. Ha kendin atmışsın sehpaya tekmeyi ha başkası. Ne fark eder ki..!!🎈SG
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman