Kaplumbağa Kabuğu Şiiri - Yılmaz Bozan

KAPLUMBAĞA KABUĞU

Bir kaplumbağanın kabuğuna girmek istiyorum
Hayatın hızına yetişemediğimden değil
Her şekilde ölebilir kaplumbağalar
Ama en korunaklı yerlerinde taşıdıklarından,
kalp sızısından ölmezler
Dokunmasın kimseler tenime,
Batmasın diye hiçbir diken kalbime
O kabuğun içine girmek istiyorum.

Ötesi yok
Sancısı çok zamanlar
Daha ne kadar dayanırım bilmiyorum
Yoruldum dipsiz kuyulara düşme korkusundan
Hesaplamadan adımlarımı
Taşımadan şehirlerin gürültüsünü
Dağlara vurmak istiyorum
Aldanmışlıkların dehlizlerinden sıyrılıp
Keçi yolu patikalara vurmak
Umurumda olmadan her iki tarafımdaki uçurumlar.

İnsan bir kez doğar da
Kaç kere ölür acaba
Kaç türlü erir yüreği acıların gölgesinde
Ölmelerimden, tükenmelerimden usandım.

Kaplumbağa kabuğuna sığınmak,
Yaşlı, ağır ve bilge adımlarına tutunmak
Sorgulamadan insana dair çelişkileri,
Horlanmadan, aşağılanmadan bakışlarımın gezinmesi
Sesimin yankılandığı sonsuzlukta bir cevap bulması
Ezel zamana sığmayanlarımı sığdırmak istiyorum o kabuğun içine.

Mevsimsiz, insansız ve aşksız kaldığımda
Yeniden keşfetmek istiyorum dünyayı
Yeni bir anlamla kavuşmak istiyorum kendime
Sığındığım kaplumbağanın son nefesinde açmak istiyorum yeniden
Hiçbir sığınağa uğramadan
Sünger çekip eskinin tükenmişliğine
Solumak istiyorum son nefesime kadar
Yeni bir iklime düşünceye kadar.

Yılmaz BOZAN
10-11-2010 ANTALYA