Sağa-sola koşuşan bir kamplumbağaya
ilişti gözlerim
önce ürktüm sonra izledim
evini sırtlamış
ağırlığınca dünya yükünden
kurtulurcasına
yol boyu uzanıyordu
yorgunluğu...
doğanın koynunda kopmuş
bir kaplumbağa yuva arayışındaydı
onların da bir canlı olduğunu unutmuştu insan
ezilmemek için savaş veriyordu adeta
hızla geçen arabalardan
ve insanların telaşlı koşuşturmasından
kaçabilmekti tek derdi...
Onunda yaşamak gibi bir anlamı vardı!
insanların hışmına uğramadan
umarım yurduna/yuvasına varmıştır!
Kayıt Tarihi : 26.7.2019 12:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!