Asma kütüğüne sokulmuş bekliyordu,
Onu dedem alıp sepete koydu.
Bekletip bana gösterecekmiş;
Evini kim böyle yaralamış?
İnanıyorum, çok canın yanmış.
Birkaç yaprak yiyip gidecekken, hep kovdular seni bahçelerinden.
Dedem kötü değildir inan!
Beslerdim seni çıkıp kaçmasaydın sepetten.
Belki tamir bile ettirirdik evinin çatısını.
Aradık, aradık bahçede seni babamla.
İyi saklan emi yakalanma,
Görmek isterdim seni, yaralı kaplumbağa.
26 Temmuz 2015
Kayıt Tarihi : 29.10.2018 20:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bahçemizde asma kütüğünün dibinde, sırtını insanların yaraladığı bir kaplumbağa bulduk. Ertesi günü gelecek olan torunuma onu göstermek için sepete koyduk. Sabah baktık ki sepet devrilmiş. Kaplumbağa gitmiş. Ama dönüp bu şiire girmiş.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!