Kaplarsa Karanlık Şiiri - Raşit Evşen

KAPLARSA KARANLIK
Güneş sallandı,akşamın ufkuna
Kızıllık kaplamak üzere ortalığı.
Hatırlatıyor!
BİR EŞKİYANIN, bir kan emicinin
Kılıcından damlayan kanını.
Kan dökenler,
Dökülen kanlardan medet umanların maşaları
Bazıları da dökülen kanlarla duş alanlar.
Kötü şeylergetirdi aklıma
Akşamın kızıllığı!
Hele birde kaplarsa karanlık
Götürüyor;
Diri,diri insan gömülen mezarlıklara,
Fırınlarda yakılan cesetlerin
Naziler Almanyasına.
Yol balkonumun önünde
Dikkatimi çekti oradan geçenler;
Başları çıkılı,
Elleri bellerinde,
Yürümekten aciz
Geliyorlar yalnız başlarına
Yorgun,argın teker,teker
Peşpeşe ,gururla
Alın terlerini sile,sile.
Biraz geride bir anne iki kolunda arkadaşları,
Başkasının kucağında bir bebek!
Üzeri örtülüvermiş sadece tülbentle.
Çıplak olduğu belli.
Hangi bahçede,hangi ağaç dibinde doğurmuş anne?
Kolundakilerde belli ki onun ebeleri.
Biraz da geriden gelenler!
Zavallının kocasından haberi yok
O da ağaçtan düşmüş,
Götürmüşler hastaneye,
Nasıl olduğu meçhul!
Kadıncağız ne yapacak kocası gelmeyince evine?
Olacak mı haberi başına gelenlerden?
Zor bir gece bekliyor.
Nerde arayacak,kime soracak
Yalnız başlarına gurbet ellerde?
Kime yanacak ,kocasına mı
Kendine mi?
22.08.2020