Kaplan Şiiri - Mustafa Enes Erol

Kozmik yargısı durduruyor ölümü bir dişini alıp
Avını korumaya karar vermiş
Palangaları dünyanın, çekip alıyor önce
Lezzetini umursamaksızın zaferin büyükçe
Aydınlanan hava yırtılıyor sonra
Nereden geldiği duyulmayan kükremeyle
Atıyor en büyük dişinin yarısını yıldırımlarla

Yağan damlaların içlerindeki gözleri toprağı
Işıldıyorken bulanıklığında delercesine
Etrafını saran nedir küçük avın
Yıldız düşmüş güç.
Mirasını hazır zaten dünden vermeye
Montürlerinde uçkur çakıyor kör eden

Boynunun etrafını kaplamış yedi büküç
Dekadansı oluyor yağılarının
Yer parmaklarını kucaklıyor memnuniyetle
Ne kadar da muhtaç kalmış doğa
Kaplanın üzerinde dolaşmasına

Av ölecek eğer arkasını dönerse
Ulu varlığın görkeminden korkup
Yaşamının böyle sonlanmasını isterse
Cüretini ruhların içine sokup

Güneşin açmasıyla yerde, hareketsiz av
Ne arkasını döndü ne de kaplan
Durumu ona bakmaktan fazlasına götürdü

Postu bütün hayatı içinde saklayıp
Gitti, güneyin sahibi olan

Gölgesi aydan gelen kaplan