Kapkara Gönül Şiiri - Mehmet İslami

Yine efkârlandın yine gamlandın
Dolu, Kar yağınca bağlara gönül
Zemherirde bahar geliyor sandın
Göz dikmiştin altın çağlara gönül

Şiddetli ayazlar dinmek bilmiyor
Rahmanın rahmeti inmek bilmiyor
İsyânkâr mahlûkat sinmek bilmiyor
Ne desen kâr etmez ağyara gönül

Afâklar simsiyâh tozda dumanda
Servet, akan kanda alınan canda
Böyle bir âhir-i mâ’kûs zemanda
İtibâr yağcıyla, yağlara gönül

İşler nâehile verildiğinden
Güller, hoyratlarca derildiğinden
Adâlet, guguka serildiğinden
Beyaz bahtın oldu kapkara gönül

Ümidi amele bağlayacağız
Bölüp, çarpıp sonra sağlayacağız
Neticeye göre ağlayacağız
Ölülere değil, sağlara gönül

İSLÂMİ’dir mevcûdatın Sultanı
Hanelemizde vardır küfrün hayranı
Haram kıldı, insanlardan kurbanı
Merhamet edersin ağlara gönül