yorgundu kadın, kendinde değildi
torunlarını gözetiyor, uzaklara dalıyordu
yılgın bir rüzgar sarmış gibiydi içini
ciğerlerinin yağı eriyordu sanki…
bir ateş gelmiş yakmıştı her şeyini
bir o görebiliyordu…önüne yığılan külleri
elindeki emanete baktı adam
bu kaçıncı mektubu taşımasıydı hatırlamadı
sanki yüz yıllık bir acı taşıyor gibiydi
dimdik durmak…teselli olmakta gerekliydi
göğsüne dokundu…sancı vardı
her an düşecekti toprağa…direnecekti!
kadın yorgunluktan sedirde uykuya dalmıştı
oğluydu kınalı saçlarını okşayan…
“anam diyordu anam hakkını helal et”
o sıra evinin merdivenleri çıkan bir adam da vardı
kapıyı çalıyordu…tok bir sesti seslenen
torunlarının başına toplanmasıyla uyandı
“nine bir adam geldi seni çağırıyor” demişlerdi
kadın şaşkındı…tuhaftı kısa bir an dalmıştı…
torunlarından destek alarak ayağa kalktı
misafir içerdeki oda da onu bekliyordu
kadın içeri girer girmez ayağa kalktı
hal hatır soruldu ayak üstü
kadın anlamıştı bu haberciydi…rüyasında beklediği
göz gözeydiler…ikisi de aynı acıyı paylaşıyordu
adam mektubu çıkardı cebinden
tam okuyacaktı ki kadın susturdu
“ahmet’imin ruhu şad olsun
sende yorma kendini…”dedi
adam kadının ellerine yapıştı
“mehmetcik’ ellerinden öpüyor anam” dedi
kadının dili tutulmuştu…askeri şehit olmuştu
haberci vazifesini yerine getirmişti
vatan uğruna toprağa sarılan bir yiğidin
son emanetini teslim etmişti
sanki bütün habercilerin…acısını yüklenmişti
bir anaya söylenmesi en zor olanın habercisiydi
kadın ayağa kalktı…habercinin gözlerinden öpüp
“tüm mehmetlere benden selam söyle” dedi
bir ana acısının yangınında yanarken
gölgede serinleyen mehmetlere son selamı göndermişti…
14/03/2007-16:57
İlknur KöknarKayıt Tarihi : 14.3.2007 17:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir rüyayla başladı hikayesi...sabahın ilk ışıkların bir film seyrediliyor gibiydi ancak iki insanın yüreğinde hissetim kendimi...bu vakitte yazabilecek güç geldi...
saygilar
tam okuyacaktı ki kadın susturdu
“ahmet’imin ruhu şad olsun
sende yorma kendini…”dedi
adam kadının ellerine yapıştı
“mehmetcik’ ellerinden öpüyor anam” dedi
kadının dili tutulmuştu…askeri şehit olmuştu
haberci vazifesini yerine getirmişti
vatan uğruna toprağa sarılan bir yiğidin
son emanetini teslim etmişti
sanki bütün habercilerin…acısını yüklenmişti
bir anaya söylenmesi en zor olanın habercisiydi
kadın ayağa kalktı…habercinin gözlerinden öpüp
“tüm mehmetlere benden selam söyle” dedi
bir ana acısının yangınında yanarken
gölgede serinleyen mehmetlere son selamı göndermişti…
...şehitler 70 kişiye şafaat edermiş herkese nasip olmaz şehitlik şefaet edeceklerinin arasına girmek de zordur...saygılarımla...Mehmet Karlı
ne canlar gitti boşu boşuna...ne analar..
tebrikler İlknur Hanım..
Anne bu satırları sana
Tuncelinin Ovacık dağlarından yazıyorum..
Çamura bulanmış bir kalem.
Kan dökülmüş bir kağıda yazıyorum..
Bugün büyük gün anne
Siper aldık dersimin dağlarına.
Geçit vermedik düşmana..
Bu satırları dersimin dağlarından yazıyorum anne.
Kana bunalmış askerler.
Anne diye ağlayanlar var..
Ama Başımız dik anne merak etme..
Düşmana geçit vermedik anne..
Saat: 03.25..
Sanki gündüz gibi..
Ortalığı mermiler aydınlatiyor..
Parlayan mermiler..
Ya Allah diyeyerek savaşıyoruz anne..
Senin için şehitler için halk için.
Şehit olursam eğer..
Ağlama anne..
Mezarımda başını dik tut anne..
Önce vatan de..
Göhüsün kabarsın...
Düşman bizden korktu
Sizden de korksun anne..
Şehit annalarından korksun..
Hakını helal et anne..
Herşey vatan için, bayrak için
halk için şehitler için
Bugün 5 şehit verdik anne.
Türk bayrağına sardık..
Mermiler sonkez havaya ateş edildi..
Bizi kimse durduramaz bu bayrak için şehitler verdik
Gerekirse bizde şehit olururz dedik..
Gururluyuz anne..
Düşmanı temizledik..
Birgün bende bayrağa sarılıp gelirsem eğer..
Asker selamı ver anne
Tabutuma..
Şehitler ölmez vatan bölünmez de anne..
Ne Kemaler ne metinler nede hakanlar
Hepimiz birer mehmetciğiz..
Hakını Helal et anne..
HERŞEY VATAN İÇİN
TÜM YORUMLAR (21)