Çilehane Şiiri - Murat Bekir Alpars

bir gün tavana gözlerin dalıp
bütün hayatını an be an, düşünüyorken,
kapı hiç vurulmadan içeri ölüm meleği girecek
ve onunla göz göze gelince anlayacaksın...

"küllü nefsun zaikatul mevt"

son bir tevbe ile doğrulmaya çalışacaksın,
dişlerine dolanacak dilin
bütün pişmanlıklarının içinde boğulacaksın
bir savaşın içinde
düşmanla yüzyüze geldiğinde
silahının tutukluk yaptığı gibi...
çaresiz kalacaksın...

ayakların birbirine dolanacak,
ellerin azrailin nefesine doğru uzanacak
gözlerin kayacak...
ruhunu teslim ederken;
göğsünden bir ağaç dalının
yırtarak dışarı çıktığını hissedeceksin

yanında ya kimse olmayacak
yada kim olursa olsun
hiç birinin zerre kadar faydası olmayacak
gözünden iki damla yaş düşecek
ağlayacaksın...
işte o an beni hatırla;
içinden helallik almak geçerse unutma;
gelmiş geçmiş tüm insanlığa hakkım helaldir
ama sana asla....

çünkü,
ben bin defa öldüm
beni bin defa öldürdün
milyon kere yaktın canımı.
beynime balyoz gibi vurdun,
merhametsiz bir zebaninin eli gibi...

bu bir intikam değil
bu bir acının sana olan hıncıdır
bu bir aşkın iç çekişi
bu bir divanenin yas tutuşudur
bu bir dervişin;
çilehanesindeki, mutluluğudur...