Kapıyı Açmayacağım Şiiri - Atilla Güler

kahreden bir soluksuz cehennem
fırtınaların savurduğu gecelerimde
duvarlar geliyor üstüme
yosun tutmuş taşlarına çetelesi tutulmuş günlerin
kurumuş her bir yaprak dalımda
daha sürgün bile vermeden
kınından çıkmış hançer/şarjöre sürülmüş mermi
ötesi yok
bitecek diyor birazdan
geriye sadece kirli bir sayfa kalacak

bu belki de son/yalan
ne hırlı olacak hayat/ne hırsız
kurugürültüye pabuç bırakıldı
duyurulur
yakılacak semaya çıkan tüm dualar/dilekler
yarına bir adak adanmıştı
kalemi kırıldı/adak yok artık

ah bu yok oluşlar
ah bu soğuk odalarda hapsoluşlar
vuruldum
uçurumlara düştü umudum
yakalayamadım
bir sopranonun sesinde çıldırdı çaresizlik
yankılanmadı ses(im) siz
sırra kadem bastı ak sakallı dede
zaten hiç görülmedi ki

kene gibi yapıştı ömrüme esaretin bedeli
özgürlüğe nereden gitmeli
bir kuşun kanadına mı binsem
martılara söylesem
beni Jonathan Livingstone'a götürseler
ekmek peşinde koşmasam sadece artık

vuruyor kapımı deli deli karanlık
açmayacağım
evde yokum
yalnızlığa söyledim o benim tek sırdaşım
evde yokum
kapıyı açmayacağım

güneş beni niye terkettin?