Kapitalizm Şiiri - Can Kitaplı

Karanlık çökünce sokağına
Kasvet rüzgarı seni almış demektir.
Bir girdi mi daha çıkamadığın o efkar,
Rakının son yudumu gibi
İçini parçalarken aklına gelen eski anıların
Seni köle rüzgarı gibi sürükler durur.
Sam misali içini kurutur.
Kafanı iştigal eder
Üzülürsün aklına geldikçe eskiler.
O gelince aklına.
Birlikte güldüğünüz,
Ağladığınız anılar.
Üzülürsün.
Yorgun geldiğin evde
Başını koyduğun dizini ararsın
Uyuya kaldığın.
Özlersin,
Bi'kuple muhabbet ettiklerini özlersin.
Dertleştiklerini.
Sonra,
Fark ettin artık herhal?
Hiçbiri yok artık.
Tek başınasın.
Milyarlarca insan içinde
Yapayalnızsın.
Sana huzur vermeyen iç sesinle.
Ama şunu unutma ki:
Karanlık çökünce sokağına
Sadece karanlık çökmüş olur sokağına.