kapital
şehir;
taşraları birleştirmekle şehir mi kurulur
şehirleri sıksan onlarca taşra doğurur
şehirli;
denize gidemesek de lakin
hepimizin ortak tacıdır gökyüzü
köy;
mendilinden yavuklusuna gül veren yiğit
sevdaları saklayan kuytuların pek bi küçük
köylü;
esmer ekmeğin doğallığıdır aradığımız
çamaşırları döven tokacın işlevinde iş, güç
işçi;
işe yeni başlamış emekçi hevesinde
ve patrondan fırça yemiş gibiyiz
memur;
el enseyi bırakıp gereğini yapmak gerek masada
yetim hakkını yememekse en oluru
varoş;
yaşama sevincini taşısak da genlerimizde
yarayı paylaşmak hepimizin gerçeği
para;
mutluluk erinci, eğlenceye çat kapı
akil adam, entelektüel hep bilirkişi
köle;
söz dilenciliğinden sonra geliriz kapına
ömrün hiçliğini çokça yaşayıp gideriz
vesaire
boşluktayız her birimiz
İlkay Coşkun
12.06.2014
İlkay Coşkun
Kayıt Tarihi : 13.12.2017 03:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!