kimi zaman ruhum kayıyor
aldandığım çok zaman oluyor,özgürlüğe
aşkın sınırlarından zıplamayı dilediğim
bir yığın gece selamlıyor uzaktan...
sonra bir ses geliyor
ve içimde bir adam şarkılar söylüyor.
gene veda ediyorum özgürlüğe
birkez daha kapısı açık kafesimde
kalakalıyorum öylece
aç...susuz...
içimle doyuruyorum kendimi
ve biliyorum ki bir ömür
sadece izleyeceğim çevremi,
sadece dalacağım özgürlüğe.
çünkü sen;
bir ömür doyuracak kadar çoksun içimde.
Kayıt Tarihi : 27.6.2006 09:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gözlerimin içine bakılarak şarkıların söylendiği bir andı ve ben aslında yüreğimde yarattığım aşktan uzaklaşmak üzereydim.bir bakış yakaladı beni ve ne kadar kaçsamda tekrar kendime yakalanacağımı anladım.tek eksiğim bir kalem ve kağıttı.
![Pakize Gülşah Tatlıdil](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/06/27/kapisi-acik-kafesim.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)