Kapının Ardında Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

Hadi gündüzler neyse,
İç, telaş caddeler kalabalık.
Vitrinlerde var.
Ama akşam eve dönmek istemiyor işte canım.
Biliyorum;
Kapının hemen ardında yalnızlık!
Ayaklarım geri, geri gidiyor.
Fakat dışarıda soğuk,
Ve yollar gittikçe tenhalaşıyor zaten.
Bir telaş içinde insanlar,
Ellerinde poşetler,
Dolmuş, otobüs kuyruklarında.
Ben de bir şeyler almalıyım ellerime,
Ben de dolmuş kuyruklarında durmalıyım.
Eve bir an önce koşmak isteyen
Tipler gibi olmalıyım.
Kimse bilmemeli sensizliğimi,
Kimse bilmemeli yalnızlığımı.
Komşular biliyor nasıl olsa,
Apartmanın kapısından
Bir hayal gibi süzülüp,
Kimse görmeden girmeliyim evime.
Komşulardan gelen yemek kokularını,
Kocasına “Hayatım” diye bağıran
Kadının sesini duymamalıyım.
Bunları iyi kötü beceriyorum da,
Kapının ardında yalnızlık,
Kapının ardında sensizlik…