Kapının Ardı... Şiiri - Ülker Ercihan

sebepsiz bir ağrı asılır bazen
çekip giden kuşların ardında
aniden ağırlaşır gümüş kanatları kuşların
asılır da dökülüvermez ağırlığınca müjgandan...

külçem benim
sebebi insaniyetim
mendilimde biriktirsem
dağıtamam bayram sabahı
kapımı çalan çocuklara
kaldıramaz cepleri...

şimdi bütün duvar dipleri
kurşuna dizilmiş gölgelerle dolu...

kanadına yel sinmiş göçmen kuşun
sefertası olmaz
ah more
ömründen yer
yüreğinin közünde oldurup acıları...

bazen ister işte
sormadan
işaret parmağın
huysuz çocuk gibi
zile basmak
sabırsızlanmak ister
ayakların
eşik dar gelir
kapının ardı umman...