Kapında El Açıp... Şiiri - İlyas Özkan

Düşmelerden, sürçmelerden usanıp İlahî
Şu mücrim kulun, yine el açıp yalvarır

Tek kapı senin kapındır, bunu bilerek
İki büklüm, perişan... huzuruna varır

Zemin kaypak, hayat zor, düşünceler bulanık
Rahmetin olmasa zaman çekilmez, hayat zindandır

Rahmet... merhamet İlahî, şu kararan gönüllere
Dizler dermansız, gözlerde fer yok; encam nereye varır

Pas bağladı sîneler, şeytanlar şen- şakrak günlerinde
Ma’siyetin bini bir para, günahlar oluk oluk

İsyan hiç revaç bulmamıştı İlahî, bugünkü kadar
Ego’lar depreşmiş, Nemrutlar gönül tahtına konuk

Asrımız... bin bir perişaniyeti bünyesinde taşır
İnsanlar kuru kalabalık ve herkes başına buyruk

Ellerimiz sana dönük İlahî, isteğimiz senden
Tatlı nağmeler duyalım ikliminden, soluk soluk...

(31.10.2001.
Çarşamba)