Kapına Geldim Şiiri - Nurettin Sevim

‘Kulluğum başımda zümrütten bir taç.’
Dertli gönüllere olursun ilaç.
‘Kapında bendeyim lütfuna muhtaç.
Kulluğa kabul et, kapına geldim.
Kulluk edemedim affına geldim.’

Bu fani dünyaya inanma sakın.
Nefsime aldandım, halime bakın.
Ben Sana uzaktım, Sen bana yakın.
‘Kulluğa kabul et, kapına geldim.
Kulluk edemedim affına geldim.’

Günahlarım fazla, çoktur isyanım.
Şimdi kapındayım ben de pişmanım.
Senin kullarına boldur ihsanın.
‘Kulluğa kabul et, kapına geldim.
Kulluk edemedim affına geldim.’

Senin Rahmetinden ümit kesilmez.
Rahmet deryasından bir şey eksilmez.
Huzurundan başka yere gidilmez.
‘Kulluğa kabul et, kapına geldim.
Kulluk edemedim affına geldim.’

Günahkâr kuluna mağfiret eyle.
Taşlaşmış kalbime hidayet eyle.
‘Halim Sana ayan inayet eyle.
Kulluğa kabul et, kapına geldim.
Kulluk edemedim affına geldim.’

Yalvarsam, yakarsam çıksa avazım.
Senden başkasına geçmez ki nazım.
Ya İlahi! Senden budur niyazım.
‘Kulluğa kabul et, kapına geldim.
Kulluk edemedim affına geldim.’