Kapın her çalındıkça sakın bir umuda kap ...

Yavaş yavaş ve sessizce boşalıyordu gözyaşları
Kim bilir nerde kalmıştı, hangi hevesin veya çilenin derdiyle nefesini buğulamıştı
Durağa artık ramak kalmıştı, ıstıraplar sineden bir bir ummana hüzünle dölülecekti
Söyle kim beklenecekti, hangi sitemler dile gelecekti,verilen sözler bir bir derlenecekti


Artık garip bir yolcuyum ben, ne papucu ve ne de urbayı dert edinmezken