Kapımı ilk çalan Şiiri - Ali Tipi

Kapımı ilk sesin çaldığında,
Ruhum semaya çıkmıştı.
Kapımı ilk sesini açtığımda,
Yedi kat semada yerimi çoktan seçmiştim.

Oysa biliyordum...
Yerin altında bile yerim yokken,
Birden tüm benliğimle göğe ulaşmıştım.
Günahlarla dolu bedenimi,
Bir damla zemzemle yıkarcasına,
Tertemiz ruhumun sana kavuşmasına
İzin vermiştim.

Zaman içinde hoyratça bir sevgiyle
Deli dolu benliğimi sakinleştirmiştin.
Varlığına öyle alışmıştım ki,
Yokluğunu bile hazmedemedin.

Bir saniye bile gidişin,
Bin ömre bederken,
Tüm hücrelerimi sana amade etmiştim.
Oysa gözlerinin yıldızında yaşamak,,
Sesinin ahengin de yok olmayı bile dilemiştim.
Çoğu zaman sessiz kalışların,
Çoğu zaman sadece bakışların.
Bir ısıtıyor bir bir üşütüyordu beni.

Hak etmediğim bir sevgi miydi bu?
Yoksa birdenbire gelen sade bir ilgi miydi?
Bakışlarının şiddetini hissetmek,,
O huzur dolu sesinle birlik olmak vardıya
Ene büyük ödül saydım kendime

Bir saniyesine bile hükmedemediğim nefesi,
Ömrü, hayatı sana sunmak
Keşke bana verilse imkân
Ben senle varolmuş bir ruh ,varolmuş bir can...