Kapımı Çalan O Çocuk Şiiri - Ferda Çalışkan

Sen gibisin bana sen
Hep biraz gibisin
Seviyor gibisin dokunmadan
Geliyor gibisin adım atmadan
Özlüyor gibisin hiç kavuşamadan
Biliyor gibisin ben anlatmadan
Görüyor gibisin bana bakmadan
Sen her şeyin biraz gibisi oldun
Neden kendin olmadın ?
Neden kendini kendinden sakladın?
Örtebildi mi sen seni
Senden bakınca sen görünüyor mu ?
Bilmiyorum;
Ama benden bakınca sen görünüyor biraz...
Bilmiyorum hangi pencerem açıktır sana
Ama üşüyorum şimdi yana yana
Neden bilmem ama
Titreyen yanım hep senden yana
Sen taraflarım rutubetten dökülüyor
Nemlenen yanlarımdan damlalar akıyor
Sen de onlarla birlikte düşüyorsun yere…
Canın yandı mı bilmem
Ama benim canım yere düştü…
Senden bakınca ne görünüyor bilmem
Penceren var mıdır bana açılan
Açtın mı gözlerini bana…
Senden bakınca sen bile sen gibisin
Sen sende bile sen değilsin…
Şimdi söyle bana sen kimsin?
Her şeyin biraz gibisisin
Kendinin ta kendisi olamadın bana…
Ben ki kendimle geldim sana
Gibilere saklanmak istemedim senden
Sana gelebilmek için kendimden eksilttim
Gururumdan eksilttim,
Korkumdan eksilttim,
Sana bakmayan pencerelerimden eksilttim
Ama ben ta kendimle geldim sana…
Ben ki seni sevmek için dallarını kesen
Ben ki senin sıcağınla soğuğun arasında parçalanan yaprak
Ben ki senin köklerini bağrıma basmayı bekleyen toprak
Ben ki ilk defa bu kadar güvenip bir yola kendi giden
Ben ki gururundan yollarda yürüyen yolcu
Ben ki senden gelen her şeye hancı
Ben ki sana yürürken ayaklarına hayal kırıkları batan
Sen ki bana baharı getirip güneşi esirgeyen
Sen ki bana serabı gösterip beni susuz bırakan
Sen ki bana dans etmeyi öğretip müziği unutturan
Sen ki kapımı çalıp kaçan çocuk
Bir daha çal o kapıyı
Bu defa da kaçarsan
İçerde artık ben olmayacağım…