Kapılı Yayla Şiiri - İdris Çetin

Rüzgâr efil efil esiyor,
Yüce dağ başına kurmuşum çadırı,
Kevenler etrafıma örülmüş,
Etten duvar olmuş…
Otlar, rüzgâra el sallıyor,
Ardıçlar, çamlarla barışık.
Dağlar bulutlara değiyor,
En uzakta Halibaba gözüküyor,
Deveci Dağ, develerini kaybetmiş,
Nalbant, en sivri benim diyor…
Karıncalar, güneşin tadını çıkarıyor.
Güneş buluttan çıktı mı yanıyorum,
Buluta girdi mi donuyorum.
Yükseklik iki bin,
Bir yayla şenliği,
Kapılı Yayla şenliği…
Herkes çok iyi eğleniyor,
Siyaseti eğlenceye karıştırmasalar,
On bir yaşındaki çocuklara,
Alkol, sigara aldırmasalar,
Ne güzel olurdu…
Türküler, şarkılar, sazlar, sözler…
Herkes şen şakrak.
Sinekler ve arılar çiçekten çiçeğe konuyor,
Kene korkusu rahat uyutmuyor.
Okyanus bulutları, tepemizde duruyor,
Çocuklar saklambaç oynuyor,
Çayın kokusu burnuma geliyor uzaktan.
Kurumuş boynu bükük otlar,
Rüzgâr eşliğinde ney sesleri,
En güzel şarkıları, türküleri,
Ağaçlar söylüyor…
Diğer canlılar renk katıyor,
En güzel şenliği onlar yapıyor…

07. 07. 2007
Kapılı Yayla
Bozhüyük