Kapıların Dışında Şiiri - Melis Özler

Toprak soğuk, girme oğlum
Dokun kalbime, en derinine
Bir kulübe ki, derinde
Ne altındaki toprak
Ne üstündeki gökyüzü
Özlem vuruyor tahtalarına
Üşüyorsundur
Korkma oğlum
Damla damla dökülen yağmur değil üzerine
Yıkayan benim seni
Bedeninden yetişecek her çiçek melis artık
Beni dağ tepelerinde göreceğini söyleyecekler
Sende nasıl güzel durduğumu göster oğlum

Sana bakan pencereler kör
Üstüne perde her dal görür oldu
Patilerinle basa basa
Monsieur’lere yakışır şekilde gitme oğlum
Yeni sildim göz pınarlarımı
Ne git aklımdan
Ne gel her yağmurla
Uslu ol, otur oğlum
Aklımın baş ucuna
Bekle beni bir ekim sabahında
Saat tam altıya beş kala

Bağır dışarıdan oğlum
Duymasa kimse, ben açarım kapıyı
-Tek yön seçilmiş bütün ayrılıklar-
Bak pencereme kapanmış gözlerinle
Söyle hangi kalp unutur
Hangi anne dayanır ninnilerin susmasına
Bir ninni ki
Ne seni uyutur artık
Ne beni yatırır yanına

Toprak soğuk
Girme oğlum
Sessiz sessiz sesleneyim
Ben görmeyeyim
O görmesin
Ama sen bil oğlum
‘Herkese selam
Sana hasret’

(Bu şiir bir Pazar günü hayatıma girip, yine bir Pazar günü hayatımdan giden dünyanın en yakışıklı kurduna yazılmıştır.)