Kapıların Ardında Şiiri - Tunç Kuyucu

Bir zamanlar artık bir zamanlarda kaldı
Umudu kestim umut dolu kendimden
Valizlerini toplamış sabahların arkasından
Salladım mendilimi...
Valizlerin içinde sen

Karanlığın topuğuyla çinendi sevgi
Ve ezikliği kaldı içimde lapalaşan
Kör oldu güneşin gözleride
Kaybetti penceremin yolunu
Çalmıyor...
Hiç çalmıyor artık kapımı

Sigaram kaldı sanıyordum
Derdimi içimde dinleyen
Bir de şarkılar var diyordum
O mutlu geçmişe götüren
Oysa...
Teselli ikramiyeleri çotan tükenmişti
Farkedemedim nefes nefese kaldığımı
Zamanlar nasılda akıp gitmişti

Karanlık odamda...
Bir çıplak ışık kaldı,gözlerimde buğulaşan
Ve kilitler kaldı,anahtarlara düşman
Bir de kilitlerin paketlediği ölüm!
Ölüm...
Dirilmenin asfaltında çukurlaşan ölüm!

Şimdi hasbelkader
Gelip de sorsalar seni
Uçuklamış dudaklarımda arasalar ismini
Baş harfin belirir paslı,soluk

Tozlanmış gönül defterimin
Açsalar yırtık sayfalarını
Saçlarını görürler,ellerini görürler,
Seni içimde...
Nasıl yaşattığımı görürler gözleri şaşkın
Bir de beni görürler herşeye alışkın
Suskun,köşesine çekilmiş ve dargın

Ama kim çalar ki kapımı?
Şimdi...
Öylesine yapayalnızım ki,
Ben bile artık tanımıyorum beni
Çünkü sen giderken
Beni bana vermedin geri...

1999