Kapılar’ın Çağıran Sokakları

Arka sokaklarda sessizlik saldırıyor ömrüme.
Bir evin önünde, bir kanepede tutsaktır zaman,
çünkü zaman aşıktır duvarlara,
burada öksüz kalır sokaklar, zaman sıyrılırsa duvarlardan.

Kapılar sokakları yorgun anılarla
kırbaçlıyor vücudumu.
Ben kahroluyorum,
kanepelerin sokaklarla sevişmesini gördükçe
ve yalvarıyorum,
çocukların sokakları sarsması dinmesin diye.
Şayet dinerse sokaklarda sarsıntı,
hayat sevdasını kaybeder Altınpark’ta,
ve bir çiçek açmamak için direnir pencerede.

İşte gene Kapılar’dayım.
Bir gevrekçinin gözleri büyütüyor özlemimi,
Kapılar’dan Altınpark’a sessizlik akıyor.