Kapılar Şiiri - Mahmut Yılmaz

Şimdi sarı bir kurdelayla dolaşıyorum
vurulmasın diye papatyalar
gök kuşağının altın ayazı
suçlu bir tarih gibi süzülür
isli gömleğimin yakasından
ve yakam urganlarından darağacının
/eski bir ocağa kiremit dizer
ıslanmasın diye çocuklar/
yağlasaydık kapıları uyuyacaktı sokak
uyuyacaktı sarı şiltesinde
niçinlerini yumurtlayan sığırcık
bir mevsimde biz yazacaktık
sarımsak yalnızlığa

sokul ey kırılgan ahbaplığım
en masum düşlere hükmedecek yargıç
kırılan kalemlerde iki defa yazarsın kaderini
biri benimle susamak özgürlüğe
biri seninle sevişmek yalnızlığı

ve hatta kuyuya atılan gölgeyim
gök kadar temiz