Kapıda Unutulan Şiiri - Şairin Sesi

Çok, çok geldim kapına,
Her defasında başka bir meşguliyet,
Başka bir telaş koydun aramıza.
Sanki senin dünyanda yerim yokmuş gibi,
Sanki kapının önünde bekleyen yalnızlığım,
Senin hiç dikkatini çekmemiş gibi.

Ben geldikçe ağırlaştı adımlarım,
Her dönüşümde eksildi biraz daha yüreğim.
Bir vedanın iziyle yoğrulmuş duvarlar,
Her köşede susturulmuş bir umut,
Her gölgede kaybolmuş bir iz bıraktım.

Bilmedin,
Belki de bilmek istemedin.
Ama bir avuç sevda taşır gibi,
En güzel yanlarımla geldim sana.
Ellerim titrerken dokunamadım,
Gözlerim dolarken bakamadım yüzüne.

Şimdi bu şiir,
Kapında duran suskunluğumun sesi,
İçimde yanıp duran bir kor gibi.
Yazıyorum çünkü başka türlü anlatamıyorum,
Yazıyorum çünkü susarsam yok olurum.

Sen hiç bilmesen de,
Ben hep o kapının eşiğindeyim,
Yarısı geçmişte, yarısı gelecekte kalan bir gölge.
Ve sen,
Hep başka bir telaşla unutacaksın beni.