Kapı Zili Şiiri - İbrahim Halil Seven

biri ziline basıyordu kapımın
içinde milyarlar saklayan biri
çekmiyordu kahrolası parmaklarını
yapışmışlardı sanki
eşlik ediyordu ardından
tek sesli orkestraya tekme
sesleri

sus pus kesilmiştim o anda
içimde ana avrat sayıyordum
sülalesini bitirmek üzereydim ki
akraba çıkmaktan çekiniyordum
kulaklarımı tıkıyordum pamuksuz
hareketten yoksun
bedenimi
zihinsel hazlara hazırlıyordum
uzanmış gerim gerim geriyordum
iliklerini çıldırtıyordum zihnimin..

bir dilencinin tek mirası gibi duran
karıncaların geri dönüşü olmayan
misafirliklerinden arta
bırakmış oldukları kanepeme uzanmıştım
usul usul uyuyordum
kulaklarım kapıda
Onun da huzur bulmasını bekliyordum.