Kapı Önü İnsanları ve Çocuklar

Kırk bir yaşındayım.
Belki insan ömrü olarak çok görülebilir.
Ama tarih açısından çok kısıtlı zaman.
Otuz sene öncesine bakayım mesela.
O zaman ön bir yaşındayım.
Bulduğum evlerde kapı önü insanları,
Hatırlıyorum.
Onlar komşulardır.
Ya ben evden,
Ya bulunduğum evden,
Hatırlıyorum.
Sabah mesela,
Karşısı iş telaşında,
Ben de merak ederim.
" Ne iş yapar acaba? "
İyiyse ben de yapsam ya.
Ama şimdi kırk yaşında,
Belki otuz sene sonra,
Asansörden çıkınca,
Birileri karşı kapıda,
Selam verdim.
Bir adamla küçük kızı kapıda,
Adam da selam verdi.
Kızı yeni birşeymiş gibi,
" Ne yapıyorsunuz? "
Dedi.
Cevap babasından geldi.
" İnsanlar birbirlerine selam verirler. " dedi.
Biz o kadar yaşlı değiliz.
Geçen senelerin değerini bilmeliyiz.
Selam vermeyiz.
İki laf da etmeliyiz.