Kapı Kolları Şiiri - Alaaddin Emre

kabaran bir nehircesine
ağlıyor kapı kolları
parçalanmış dudaklarda
buluşuyor kuşlar gizlice

devam edin
kopartın bakalım
bir güzel bahçenin çiçeklerini
metalsi yüzlerin haylaz görünümüyle
ağlasın kapı kolları sessizce

sen
yokuşa durmuş ayışığında
değiş istersen kendini
kapı kolları yerine
kapı gıcırtılarıyla

yine de kimse anlamaz seni
çünkü kimse
ağzını ağzına dayayamaz