3- Kapı ‘Hayatımızın Öyküsü’
Taki…
Şehrin terminalden Bahadır köy otobüsüne bindi. Üzerinde bir yorgunluk vardı. Gözleri kendiliğinden kapanıyordu. Otobüsün kalkmasına yarım saatten fazla vardı. Ama o uyumamalıydı. Çünkü otobüse gelenler oldukça yolculara yer verirdi. Köye kadar ya ayakta giderdi ya bir başkasının kucağında. Otobüsler o kadar dolu olurdu ki buna mecbur kalırdı. Hem seni meteliksiz taşısınlar hem de yer verme. Olacak iş mi? Uyumadı, uyuyamadı.
- Bahadır, Bahadır… Bahadır eycen seni çağırıyormuş, taksiyle gidecekmişsiniz...
- Taksiyle mi?
(Eycem çarşıda mıydı? Ama neden, aylık günü de değil. Taksiyle mi gideceğiz. Ama neden yolcu arabasıyla gitmiyoruz…)
O böyle düşünürken
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta