Kapı Eşiği Şiiri - Eftalya Menem

kimsesiz hayvanlarin hepsini koynuna
sigdirdin peki ben neden o kapi esiginde
terkedildim
gecmis den donen ey sevgili?
bilirmisin hayatin esiigin de terkedilenleri
kimse bilmez
tam zamaninda yine araladigin kalbim cok
kislar yasadi sensiz
simdi gitmeden ucurumun esigine kendi ellerinle
birakmadan
paramparca olmadan bu yurek bir sefer daha
pes yine varim...